کد مطلب:129898 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
اشاره برخی حاضران به کشتن امام زین العابدین
مسعودی می گوید: چون (امام حسین (ع)) به شهادت رسید، علی بن الحسین (ع) را همراه حرم نزد یزید ملعون بردند. فرزندش ابوجعفر (ع) را نیز كه در آن هنگام دو سال و چند ماه داشت وارد كردند. یزید با دیدن او گفت: ای علی بن الحسین، چگونه دیدی؟
گفت: چیزی را دیدم كه خداوند پیش از آفرینش آسمانها و زمین مقدر كرده بود. یزید با همنشینانش درباره ی او به مشورت پرداخت. آنان به قتل وی نظر دادند و گفتند: از سگ بد توله مگیر.
آن گاه امام (ع) آغاز به سخن كرد و پس از حمد و ثنای الهی خطاب به یزید گفت: اینان نظری برخلاف نظر همنشینان فرعون دادند: هنگامی كه فرعون درباره ی موسی و هارون با آنها به مشورت پرداخت، گفتند: او و برادرش را منتظر بگذار. در حالی كه اینان به كشتن ما نظر دارند و این دلیل دارد.
یزید گفت: دلیلش چیست؟
فرمود: آنان هدایت یافته بودند ولی اینان در گمراهی هستند؛ و پیامبران و فرزندانشان را جز فرومایه زادگان نمی كشند.
پس یزید سر به زیر انداخت و آن گاه طبق آنچه نقل شده فرمان داد كه بیرونشان برند. [1] .
این سخن هر جا كه بوده در بردارنده ی نیكوترین برهان و محكم ترین دلیل بود و هیچ جایی برای فرار یزید باقی نگذاشت.
گفت: چیزی را دیدم كه خداوند پیش از آفرینش آسمانها و زمین مقدر كرده بود. یزید با همنشینانش درباره ی او به مشورت پرداخت. آنان به قتل وی نظر دادند و گفتند: از سگ بد توله مگیر.
آن گاه امام (ع) آغاز به سخن كرد و پس از حمد و ثنای الهی خطاب به یزید گفت: اینان نظری برخلاف نظر همنشینان فرعون دادند: هنگامی كه فرعون درباره ی موسی و هارون با آنها به مشورت پرداخت، گفتند: او و برادرش را منتظر بگذار. در حالی كه اینان به كشتن ما نظر دارند و این دلیل دارد.
یزید گفت: دلیلش چیست؟
فرمود: آنان هدایت یافته بودند ولی اینان در گمراهی هستند؛ و پیامبران و فرزندانشان را جز فرومایه زادگان نمی كشند.
پس یزید سر به زیر انداخت و آن گاه طبق آنچه نقل شده فرمان داد كه بیرونشان برند. [1] .
این سخن هر جا كه بوده در بردارنده ی نیكوترین برهان و محكم ترین دلیل بود و هیچ جایی برای فرار یزید باقی نگذاشت.
[1] اثبات الوصية، ص 145.